Η Τέχνη του Λόγου είναι το πιο βασικό όπλο ενός Πολιτικού.
Και κυρίως αυτών που τους «δασκαλεύουν» ως «Επικοινωνιακοί Σύμβουλοι».
Μπορείς να πεις κάτι «ωμά» και να εξαγριώσεις τον «Δέκτη» ή μπορείς να το πεις «άχρωμα» και να μην «τσιτωθεί ούτε κατά κεραίας η Ψυχολογία του».
Τι θα συμβεί άραγε πχ εαν στις δηλώσεις των Πολιτικών (υπερασπιστών του Φονικού Μνημονίου) αντικαταστήσουμε το Politically Correct «θυσίες του λαού» - που τό’ χουν κάνει λάστιχο και καραμέλα απ’ το πρωί ως το βράδυ, θέλοντας να δείξουν ένα ψεύτικο πρόσωπο «συμπάθειας» και «κατανόησης» προς τον «πάσχοντα Πολίτη») με το πιο «ειλικρινές»
«άνθρωποι/Έλληνες πεθαίνουν κάθε μέρα μέσα στην εξαθλίωση εξ’ αιτίας του Μνημονίου»;
Πως θα σου φαίνονταν, ας πούμε, εαν οι Κυβερνήτες σου έβγαιναν και σου έλεγαν:
«Ναι, ξέρω πως πεθαίνετε σαν τις μύγες κάθε μέρα, άλλος από την πείνα κι άλλος από τις αρρώστιες και τις κακουχίες, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Φάγαμε με χρυσά κουτάλια τόσα χρόνια εμείς και οι φίλοι μας και προκειμένου να μην μας σβήσουν (εμάς και το συνάφι μας) από το χάρτη τα θηρία που μας δάνεισαν, πρέπει τώρα να πάρουμε αυτά τα σκληρά μέτρα που σε σκοτώνουν (μόνον εσένα κι όχι εμάς ή τους «φίλους» μας) και οδηγούν τη χώρα κάτω από την μπότα τους, ώστε αύριο να συνεχίσουμε να τρώμε υπό την Διοίκησή τους. Τι να κάνουμε; Έτσι είναι η ζωή».
Πως θα ένοιωθες αν κάποιο βράδυ έβγαινε κάποιος Πολιτικός και σου μίλαγε έτσι;
Ειλικρινά. Ωμά…Εντελώς ωμά και έξω από κάθε «πρόσχημα».
Το αίμα σου που θα σου ανέβαινε άραγε; Και «τι θα ήσουν ικανός» να «πράξεις» μετά απ’ αυτό;
Ποιός Πολιτικός όμως θα ήταν τόσο ανόητος να βγει και να το πει έτσι «ωμά»;
Κάντε λοιπόν μόνοι σας το «παιγνιδάκι» των «λέξεων».
Είναι μια «ωραία ασκησούλα» (test case) απ’ αυτές που κάνουν κατά την «εκπαίδευσή» τους κάποιοι «ειδήμονες» σε κάποιες εξεζητημένες κορυφαίες «Σχολές Επικοινωνίας» απ’ αυτές που βγάζουν τους «Μάγειρες της Κοινής Γνώμης» για να «διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι» την «Δύναμη των λέξεων και του Λόγου».
Πάρτε μια οποιαδήποτε από τις «βαρύγδουπες» και «δακρύβρεχτες» δηλώσεις των πολιτικών μας και κάντε αυτή την «απλή αντικατάσταση φράσεων».
Το αποτέλεσμα θα είναι κυριολεκτικά τραγικό.
Να μερικά «διαμάντια», έτσι για να έχουμε κι ένα «γλαφυρό δείγμα» αυτής της Τέχνης του Λόγου που μπορεί να εκστομίσει τα «πιο θανάσιμα και θρασύτατα λόγια» κι όμως να μην ανοίξει ρουθούνι. Αρκεί να ειπωθούν «ντυμένα με τον κατάλληλο μανδύα»:
Δήλωση του κυρίου Παπούλια, Προέδρου της Δημοκρατίας 11/09/12
(Είναι μια δήλωση που όλοι μα όλοι οι Πολιτικοί υπερασπιστές των Φονικών Μέτρων του Μνημονίου κάνουν σχεδόν καρμπόν με αμελητέες παραλλαγές χίλιες φορές την ημέρα στα ΜΜΕ):
«Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογράμμισε ότι πρόκειται για μία από τις δυσκολότερες περιόδους της ελληνικής ιστορίας και ότι το μεγάλο μέλημα είναι η κοινωνική συνοχή, προκειμένου, όπως είπε, να μην εξελιχθεί η οικονομική κρίση σε κρίση της Δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών.
Ο κ. Παπούλιας τόνισε ότι ο ελληνικός λαός υφίσταται μεγάλες θυσίες, έχει φτάσει στα όριά του και είναι θαυμαστή και η υπομονή και η γενναιότητά του να αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση».
Πως θα μπορούσε άραγε να «μεταφραστεί» αυτό στο πιο «ωμό» του μα συνάμα «πιο ειλικρινές»;
Κάπως έτσι μήπως;
«Ο Ελληνικός Λαός δεν αντέχει πλέον άλλο κι ως εκ τούτου πληρώνει μεγάλο φόρο αίματος, άνθρωποι/συμπολίτεςμας/Έλληνες πεθαίνουν καθημερινά εξ’ αιτίας των μέτρων και είναι απορίας άξιον πως δεν έχει σηκωθεί ακόμη οργισμένος να σφάξει ο ένας τον άλλον και να μας ντουφεκίσει κι εμάς όλους στο Σύνταγμα».
Πως θα ήταν όμως τάχα ποτέ δυνατόν να βγει τόσο ωμά κάτι τέτοιο;
Η (επικοινωνιακή) Τέχνη του (Πολιτικού) Λόγου αυτήν την ανάγκη ακριβώς έρχεται να (εξ)υπηρετήσει.
Όμορφα, άχρωμα, ξύλινα, άνευρα, αποχρωματισμένα λόγια και κυρίως δοσμένα σε «υπερποσότητες» στα κανάλια από το πρωί ως το βράδυ.
«Τέχνη» που σκοπό έχει, όχι μόνον να κάνει το «Μαύρο Άσπρο», αλλά να «κουράσει το δέκτη», να «θολώσει», να «αποφορτίσει», να «καλμάρει», να «πείσει για το ενδιαφέρον των Πολιτικών» μας. Και βεβαίως, να «κερδίσει χρόνο».
Κι αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος – μη αντίδραση (ακόμη) των Πολιτών – πετυχαίνουν μια χαρά τον στόχο τους.
Η «ωραιοποίηση» των κειμένων και των δηλώσεών τους με την «κατάλληλη επιλογή ανώδυνων λέξεων και φράσεων» κατορθώνει όντως και πάντα να «αποφορτίζει».
Ο «άβουλος Δέκτης», η «Μεγάλη Μάζα» είναι «πρόθυμη» να «ακούσει». Και να «μαλακώσει». Να «πειθαρχήσει». Να «επαναπαυθεί».
«Πες μου ένα Ψέμα ν’ αποκοιμηθώ. Αρκεί να μην τρομάξω και ξυπνήσω απότομα».
Κάπως έτσι.
Παρόμοιες δηλώσεις έχουν κάνει και συνεχίζουν να κάνουν κάθε μέρα – ανερυθρίαστα – όλοι οι Πολιτικοί υπερασπιστές των «φονικών μέτρων» του Μνημονίου. Θα γεμίζαμε σελίδες εαν τις βάζαμε όλες.
Είπε κι άλλα σ’ εκείνη την δήλωση:
Όπως για παράδειγμα, χρησιμοποίησε μια ακόμη «προσφιλή» φράση των Πολιτικών μας:
«Αρκετά πληρώσαμε για τα λάθη μας».
Λάθη τίνος όμως;
Έξυπνη η «τακτική». Γι’ αυτό και την χρησιμοποιούν ακόρεστα ΟΛΟΙ τους.
Υπάρχει η «Μάζα», υπάρχει και ο «Οδηγός». Αν το όχημα πάει και πέσει στον γκρεμό, δεν φταίει το όχημα αλλά ο Οδηγός. Τόσο απλό.
Κι όμως. Ο «συμψηφισμός (ευθυνών) από μέρους τους» καλά κρατεί.
(Στο δια ταύτα τώρα κυρ Μαυρογυαλούρο. Τουτέστιν, «στα Επιτίμια»:)
Εσύ που ήσουν κυρ- Οδηγέ» τόσα χρόνια; Δεν είχες την ευθύνη να νομοθετήσεις καλά και να επιμεληθείς εξίσου καλά την εφαρμογή των νόμων;
Γι’ αυτό δεν ανέλαβες; Αυτό δεν σου «ανετέθη» εν πλήρη συνειδήσει (σου);
Γιατί δεν έκανες καλά λοιπόν την δουλειά για την οποία εξελέγης ή διορίστηκες;
Αν ένας απλός Πολίτης δεν κάνει καλά την δουλειά του και δημιουργήσει «ζημία» ή «κόστος» σε κάποιον άλλον, θα κληθεί να «πληρώσει» γι’ αυτό. Εσύ το νομοθέτησες κι αυτό αν δεν με απατάει η μνήμη μου. Μόνο για τους άλλους, τους «πληβείους» το νομοθέτησες; Όχι για σένα και τον… «κύκλο» σου;
Εσύ γιατί δεν πληρώνεις τώρα;
Είχες αναλάβει τόσες δεκαετίες την πιο καλοπληρωμένη δουλειά στη χώρα.
Δεν την έκανες. Και όχι μόνον…Κατέστρεψες τα πάντα σ’ αυτόν τον τόπο εσύ και οι «φίλοι» σου….
Γιατί δεν πληρώνεις τώρα το «αντίτιμο»;
Λες ότι δεν θ’ απολογηθείς, ούτε θα πληρώσεις εσύ για αμαρτίες προηγουμένων.
Ωραία. Πλήρωσε για τις δικές σου αποκλειστικά ευθύνες.
Κι ας πληρώσουν και οι «προκάτοχοί» σου για τις δικές τους. Όλες αυτές οι χιλιάδες πολιτικών και πολιτικάντηδων και «βαρονέτων», οποιουδήποτε διαμετρήματος, προηγήθηκαν από σένα. Γιατί καλέ μου Νεοκοτζάμπαση εξακολουθούν να «απολαμβάνουν» σοδειές «αμφίβολου παρελθόντος πολιτικού έργου»; Γιατί ως Νομοθέτης τους το επιτρέπεις; Γιατί τους «καλύπτεις»; Άρα, αυτομάτως, γίνεσαι κι εσύ «συνυπεύθυνος» ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΕΥΘΥΝΕΣ. Εφόσον έγινες «συνδικαιούχος» των «έργων» τους, έτσι δεν πάει κι ως προς τις «ευθύνες»;
Απλή «συνεπαγωγή» Μάστορα….όχι, δεν είναι «αργκώ»…απόδοση «των του Καίσαρος» είναι….Γιατί σε «Μάστορα» αναδείχθηκες…(στο «εν λόγω έργο»)….εκτός αν προτιμάς το «αγγλοπρεπές Master»…όποιο θες τέλος πάντων πάρε…
(Και όχι να «αναλάβεις τις ευθύνες με τον «γνωστό ανώδυνο τρόπο» σου. Μόνον δηλαδή με μια ακόμη «ξύλινη φρασούλα» του στυλ «θλίβομαι, λυπούμαι και ζητώ συγγνώμη στο βαθμό που μου αναλογεί. Αναλαμβάνω το πολιτικό κόστος». Όχι φίλε. Πληρωμή σε «ζεστό χρήμα», διώξεις και φυλακίσεις όπως ο κάθε «απλός Πολίτης»).
Κι αφού εσείς αποδεικνύεστε «χοντρόπετσοι» η Δικαιοσύνη που είναι να επιμεληθεί σ’ αυτό; Όπως θα επιμελούταν πχ στην περίπτωση του κάθε «απλού Πολίτη». Εκεί, γιατί βιάζεται η Δικαιοσύνη να στείλει ραβασάκια και κλητεύσεις και να μοιράσει χειροπέδες, διαπομπεύσεις και αυτόφωρα κι εδώ σ’ εσάς «ποιεί την νήσσαν»;
Εδώ, τώρα με τους Πολιτικούς και τους «ισχυρούς ημετέρους» τους, «ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;
Τόσο απλά είναι τα πράγματα και τα ερωτήματα:
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;
Δεν πρέπει τάχα να αναζητηθούν όλες αυτές οι χιλιάδες «επιτηδείων» (Πολιτικών και «ημέτερων») που ωφελήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια και να «πληρώσουν αδρά»;
Οι Ανεξάρτητες Αρχές «ελέγχου διαφθοράς» βοούν τόσα χρόνια με τις «ηχηρές αποκαλύψεις» τους. Η Δικαιοσύνη (μαζί και η Βουλή) γιατί δεν «ανταποκρίνονται» ως οφείλουν;
Πως τολμάς κυρ Μαυρογυαλούρο να ζητάς «θυσίες» από τους «απλούς Πολίτες» (δηλαδή«θανάτους Πολιτών», έλα πες το με τ’ «όνομά» του, μην διστάζεις φοβισμένος, αυτό σημαίνει «Θυσίες», σημαίνει «Θανάτωση Πολιτών») τη στιγμή που δεν πλήρωσες πρώτα εσύ και οι «δικοί» σου κύριε Νομοθέτα, κύριε Κυβερνήτα του «μισοβυθισμένου Πλοίου» με τους χιλιάδες πνιγμένους επιβάτες του;
Αφού δεν κάνεις εσύ λοιπόν την δουλειά σου, αφού δεν αποδέχεσαι ότι η υψηλή θέση σου εκτός από υψηλές Τιμές κι απολαβές περιλαμβάνει και υψηλές ευθύνες «πληρωμής» σε περίπτωση «κακοδιαχείρισης», πως περιμένεις να δεχτεί ο απλός Πολίτης αυτές τις ευθύνες;
Γιατί να τις αποδεχτεί;
Κι αφού η Δικαιοσύνη αρνείται να «επιμεληθεί» αυτού του «θανάσιμου προβλήματος» της Πολιτείας μας – ως οφείλει – λογικό δεν είναι αυτό το «κενό» να το «καταλάβουν» συν τω χρόνω «άλλες δυνάμεις» της Κοινωνίας;
Ναι, δυνάμεις πιθανότατα μη θεσμικές.
Που θα επιδιώξουν βεβαίως να μετατραπούν σε θεσμικές.
Που είναι το παράξενο ή παράδοξο σ’ αυτό;
Αυτό ονομάζεται κύριοι «πρόδρομες Εξεγερτικές Συνθήκες».
Αντιλαμβάνεστε βεβαίως τι σημαίνει αυτός ο «εύσχημος όρος» (πλην «αρκούντως ανατριχιαστικός» στ’ αυτιά σας) έτσι;
Και βεβαίως, είναι πάντα άγνωστη η τελική κατάληξη μιας τέτοιας «εκρηκτικής ρότας».
Πολλοί οι «αέρηδες», πολλές και διαφορετικές οι «Δυνάμεις» που εμπλέκονται πάντα σε μια τέτοια«δυναμική κατάσταση», λογικό είναι να είναι άγνωστη και η «τελική έκβαση». ΄
Άλλωστε, εξίσου πολλοί είναι πάντα σε τέτοιες καταστάσεις και οι επίδοξοι Μαράδες και Ροβεσπιέροι. Σωστά;
Ή μήπως «υπολογίζετε» στον «αλληλοσπαραγμό αυτών» ακριβώς;
Βεβαίως θα μπορούσε να συμβεί κι αυτό. Και κατά πάσα πιθανότητα θα συμβεί.
Εμφύλιο το «ψιθυρίζετε» μεταξύ σας. Λίγο με τρόμο κι άλλοτε με «ψιλοανακούφιση» υποθέτω. Μπας κι αυτή η «έκρυθμη κατάσταση» σας δώσει το περιθώριο να «την κάνετε» πρώτα (ως συνήθως) για τα Παρίσια και μετά – εν ευθέτω χρόνω – να ξαναπάρετε την άγουσα για το εγχώριο Κυβερνείο – όντες «αποκαθαρμένοι» γαρ στο πνεύμα μιας ρευστής γενικής πολιτικοποινικής αμνήστευσης – όπως συνηθίζεται ιστορικά…..
Ρισκάρετε πράγματι πολύ κύριοι για να διατηρήσετε την «αυτοκρατορία» σας, τον «ατιμώρητο χλιδάτο Βίο και Πολιτεία» σας.
Φαντάσου «τι έχουν στα χέρια τους» αυτοί «οι κάποιοι που κινούν τα νήματα» για να δέχεστε να μπείτε σε «τέτοιους κινδύνους»! Φαντάσου «πόσο πειστικοί» έχουν γίνει!
Και φαντάσου «πόσο μεγάλο» είναι το «αντίδωρο» σε περίπτωση που «κερδίσετε»…
Μεγάλο ρίσκο όμως, μεγάλοι κίνδυνοι.
Πόσο μακριά είναι λέτε η ώρα που κάποιος Πολίτης θα «ξεφύγει από τα όρια της ευπρέπειας και της υπομονής (βλ. τυφλής υποταγής») και θα κάνει το «απονενοημένο διάβημα» από την «ανάποδη»;
Κι αυτό ξέρετε επίσης τι σημαίνει, έτσι;
Δεν θα στρέψει το όπλο κατά του εαυτού του εκείνη την «αποφράδα (για σας και την κοινωνική ειρήνη και συνοχή που τόσο συχνά «επικαλείστε» – διότι έτσι σας βολεύει) ημέρα»….
Κατά τη γνώμη σας προς τα που θα θέλει να το στρέψει;
Γιώργος Ανεστόπουλος
