ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ ΠΑΤΕΡΑ
Ποιος είναι αυτός που ξενυχτάει κάθε βράδυ;
Που μένει μόνος κι άγρυπνος συχνά μεσ’ στο σκοτάδι;
Που άπειρα προβλήματα θα πρέπει να τα λύσει
Και που για χίλια θέματα έχει να απαντήσει;
Ποιος είναι αυτός που όλοι πάνω του στηρίζονται;
Που πρέπει να κάνει τα δύσκολα να παραμερίζονται;
Που δίνει για όλους και το είναι του;
Την αγάπη σου όλη, αν μπορείς, δίνε του.
Αυτός που ζει παιδιά και οικογένεια
Και που ζητάει μόνο κατανόηση και ευγένεια
Που ξέρει πάντα να μη φαίνεται ο πόνος του
Και να περνάει τις δυσκολίες μόνος του.
Όλοι έχουν δικαιώματα κι αυτός υποχρεώσεις
Τα νεύρα του και τον θυμό, να μη του τα χρεώσεις
Σκέψου πόσα προβλήματα κι ανάγκες θα σου λύσει
Που άλλος άνθρωπος μ’ αυτά θα είχε παραλύσει.
Μα δεν ζητάει τίποτα, αγάπη μόνο θέλει
Την πίκρα και τα βάσανα να του τα κάνεις μέλι
Μια αγκαλιά και δυο φιλιά να δώσεις πέρα ως πέρα
Για τον δικό σου σεβαστό και αγαπητό πατέρα.
το χέρι του μ’ εκτίμηση να σφίξεις σου ζητάει
γιατί κι’ αυτός παντοτινά εσένα αγαπάει.
Μα κι αν δε ζει, μα έφυγε για πάντα από κοντά σου.
πάντα ότι είναι δίπλα σου, για ‘κείνονε. φαντάσου.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΓΩΝΗΣ
ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ
Λένε πως ο Θεός δεν κάνει ποτέ λάθη,
πως είναι πάνσοφος κι αλάνθαστος μαζί.
Ποιός θα ‘θελε, ποτέ του, να τα ζει,
απ’ τις γυναίκες, των ανδρών τα πάθη.
Αλήθεια γιατί διάλεξε, από εμάς, να πάρει
ένα κομμάτι, από ένα μας πλευρό,
γιατί δεν σκέφτηκε να κόψει λίγο μας μυαλό
να φτιάξει κι άλλον άνθρωπο καμάρι.
Αντί να δώσει γλύκα στην ζωή μας
μας έβαλε έναν άμυαλο μπελά
που την ζωή μας άσκοπα χαλά
να μας ελέγχει μέχρι την αναπνοή μας
Κι έρχεται κι η θρησκεία να τ’ αποτελειώσει
μας επιτρέπει «μια» να έχουμε μονάχα,
λες και δεν ξέρει τι συμβαίνει τάχα
όταν γυναίκα μόνη σου, σε νοιώσει.
Γιατί αν δύο παίρναμε, όπως οι μουσουλμάνοι
αυτές θα εμαλώνανε ποια θα φερθεί καλύτερα
και στο κρεβάτι ποια θα ‘ρθεί πρωτύτερα
και εμείς θα το χαιρόμαστε, της γλύκας το χαρμάνι.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΓΩΝΗΣ
