Νίκος Παπαγεώργης, Δικηγόρος Αθηνών
Τους τελευταίους μήνες, ο απλός Έλληνας παραμιλάει για την τρομοκρατία της «χρεοκοπίας», για τα «spread» που εκτοξεύτηκαν σε δυσθεώρητα ύψη και αναρωτιέται για το μέλλον της σύνταξής του, του μισθού του και των παιδιών του. Πριν προλάβει να σηκώσει κεφάλι από τον προβληματισμό, τον βομβαρδίζουν με κατηγορίες τύπου Focus (όλοι οι Έλληνες είναι κλέφτες), ή ότι «τόσο καιρό ζούσες καλά, τώρα θα πληρώσεις», ενώ ακόμα ψάχνει τα λεφτά που υποσχέθηκε ο Παπανδρέου πριν τις εκλογές του Οκτ. 2009, υφαρπάζοντας έντεχνα την ψήφο του.
Η απάντηση που παίρνει στην πρώτη απορία του «γιατί απειλούμαστε με χρεοκοπία» είναι ότι οι Έλληνες απειλούνται με χρεοκοπία γιατί πλέον πρέπει να δανειστούν από τις διεθνείς αγορές με επιτόκια 12% (δηλαδή αδυναμία δανεισμού, άρα χρεοκοπία) αντί για 2% μέχρι το 2007 και 7% μέχρι το 2009. Στην δεύτερη ερώτηση «γιατί έφτασε το κράτος να δανείζεται με τέτοιο επιτόκιο» έρχεται η απάντηση ότι αυτό γίνεται γιατί το κράτος έχει μεγάλο έλλειμμα, μεγάλο χρέος (133% του ΑΕΠ για το 2010), δεν παράγουμε τίποτα και είμαστε και διεφθαρμένοι.
Όμως, στην τρίτη ερώτηση «τι άλλαξε στην Ελλάδα του 2009 σε σχέση με την Ελλάδα του 2002 αναφορικά με το έλλειμμα, το δημόσιο χρέος, την έλλειψη παραγωγής και την διαφθορά, ώστε να εκτοξευτούν τα επιτόκια από το 2% στο 12%», απάντηση δεν έρχεται…. Κάτι δεν «κολλάει» με τα προηγούμενα….
H Eλλάδα το 2009 είχε δημόσιο χρέος 115,1% του ΑΕΠ, λίγο παραπάνω από το χρέος που είχε και το 2002 (112,2% του ΑΕΠ). Επίσης, όσον αφορά την διαφθορά και την έλλειψη παραγωγής και σοβαρής ανάπτυξης (αν αφαιρεθεί η φούσκα των ολυμπιακών κατασκευαστικών έργων), πάλι δεν υπάρχει ιδιαίτερη διαφορά ανάμεσα στο 2002 και στο 2009. Για ποιο λόγο λοιπόν, ενώ το 2002 μπήκαμε στο ευρώ, στο 2009 φτάσαμε στα πρόθυρα χρεοκοπίας???
Κάποιοι κάνουν λόγω για την αύξηση του ελλείμματος (δηλαδή τα έξοδα του κράτους υπερβαίνουν τα έσοδα) από το 4,1% του ΑΕΠ το 2002 στο 7,7% το 2008 και στο 13,6% το 2009. Αντίστοιχα στην Ευρωζώνη, ο μέσος όρος του ελλείμματος ήταν 2% το 2008, και εκτοξεύθηκε στο 6,3% το 2009. Όπως λοιπόν βλέπουμε από τις τεράστιες διακυμάνσεις του ελλείμματος και στην Ευρωζώνη (εκτός από την Ελλάδα), ούτε το έλλειμμα μπορεί να δικαιολογήσει την τραγική αύξηση των επιτοκίων εις βάρος της Ελλάδας.
Ιδιαίτερα μάλιστα όταν είναι γνωστό ότι το έλλειμμα είναι πλασματικό μέγεθος, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται δαπάνες του κράτους (πχ κατασκευή δρόμων, σιδηροδρομικών γραμμών, αρδευτικών έργων κτλ), οι οποίες όμως μπορούν να φέρουν μακροπρόθεσμα μεγάλη ανάπτυξη στην χώρα.
Η Ελλάδα το 2008 είχε έλλειμμα 7,7% και η Ευρωζώνη το 2009 είχε μέσο όρο ελλείμματος 6,3%. Ούτε το χρονικό διάστημα είναι τόσο μεγάλο, ούτε οι αριθμοί τόσο διαφορετικοί, ώστε να μιλάμε για εξοντωτικά επιτόκια εις βάρος της Ελλάδας. Και ειλικρινά ως μέσος πολίτης δεν έχω καταλάβει πως το έλλειμμα στην Ελλάδα εκτοξεύθηκε από το 7,7% του ΑΕΠ το 2008, στο υποτιθέμενο 13,6% το 2009.
Να σημειωθεί δε ότι η Ιρλανδία το 2009 είχε έλλειμμα 14,3% του ΑΕΠ και η Αγγλία 11,5% του ΑΕΠ. Όσον αφορά το δημόσιο χρέος, η Ιταλία πάλι το 2009 είχε 115,8% του ΑΕΠ (την στιγμή που η Ελλάδα είχε 115,1% του ΑΕΠ). Άκουσε κανείς την τρομοκρατία των κερδοσκόπων για εξοντωτικά επιτόκια σε αυτές τις χώρες…?? Την στιγμή μάλιστα που η οικονομία της Ελλάδας δεν ξεπερνά το 3% του ΑΕΠ των χωρών της Ευρωζώνης.
Προσπαθώντας να καταλάβουμε τι συμβαίνει, επιστρέφουμε στο 2008, όταν ξέσπασε η “παγκόσμια οικονομική κρίση” και οι Αμερικανοί έκοβαν πληθωριστικό χρήμα για να σώσουν αμερικανικές τράπεζες, όπως η Goldman Sachs, σύμφωνα με τον Αμερικανό οικονομολόγο Max Kaiser. Όπως είναι φυσικό, αυτό το πληθωριστικό δολάριο, έφερε σημαντική υποτίμηση του δολαρίου έναντι του ευρώ (1 ευρώ = 1,6 δολάρια τον Ιούλιο του 2008) και το 2009 (αφού ανέκαμψαν οι Αμερικανοί) έπρεπε πάσει θυσία να αποσυρθεί από την Αμερικανική αγορά και από τα αποθεματικά των τραπεζών που ωφελήθηκαν.
Μέχρι στιγμής λοιπόν έχουμε τα εξής δεδομένα:
1. Η κατάσταση της Ελλάδας το 2009 όσον αφορά το δημόσιο χρέος, την διαφθορά και την έλλειψη παραγωγής δεν διαφέρει ιδιαίτερα με αυτή το 2002, όταν μπήκαμε στο ευρώ.
2. Όσον αφορά το έλλειμμα, δεν έχει εξηγηθεί επακριβώς, πως από το 7,7% του ΑΕΠ το 2008, φτάσαμε στο 13,6% το 2009.
3.Παρόλαυτά, οι αγορές «αποφάσισαν ξαφνικά» να δανείζουν στην Ελλάδα με επιτόκια πάνω από 10%…
4. Άλλες χώρες όπως η Αγγλία (11,5%) και η Ιρλανδία (14,3%) έχουν περίπου το ίδιο έλλειμμα με εμάς, αλλά καμία από αυτές δεν αντιμετωπίζει προβλήματα δανεισμού.
5. Η Αμερική το 2008 έριξε πληθωριστικό δολάριο για να σώσει αμερικανικές τράπεζες και το οποίο οδήγησε σε υποτίμηση του δολαρίου έναντι του ευρώ.
6. Αυτό το πληθωριστικό δολάριο πρέπει πλέον οι Αμερικανοί, από το 2009 και μετά να το ξεφορτωθούν.
Συνεχίζοντας να ξετυλίγουμε το κουβάρι φεύγουμε από τον Αμερικανό οικονομολόγο Max Kaiser και πάμε στην Μέρκελ, η οποία σε συνέντευξή της σε διεθνή ΜΜΕ (που μετέδωσαν οι ειδήσεις της Ερτ 3 την 7-5-2010), είπε μεταξύ άλλων ότι: «είναι πάγια τακτική Μεγάλων δυνάμεων να ξεφορτώνονται πληθωριστικό χρήμα που έχουν ρίξει στην αγορά τους, δίνοντάς το ως «πακέτο βοήθειας» σε υπερχρεωμένες χώρες».
Μέχρι στιγμής έχουμε τα εξής κομμάτια του παζλ: α) έχουμε μία Ελλάδα ξαφνικά και από το πουθενά έτοιμη να χρεοκοπήσει, γιατί ξαφνικά οι αγορές είδαν στην Ελλάδα τα ίδια περίπου που έβλεπαν και το 2002 β) οι Αμερικανοί να επείγονται να ξεφορτωθούν το πληθωριστικό δολάριο που έκοψαν το 2008 και γ) ω…τι σύμπτωση….να ετοιμάζονται να «σώσουν» την Ελλάδα με αρκετά δις ευρώ μέσω του ΔΝΤ.
Τα επόμενα κομμάτια του παζλ, είναι γνωστά. Ο Ομπάμα, σε επίσκεψή του στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 2009, δηλώνει στον Καραμανλή ότι «είμαι fan της Ντόρας», σα να του λέει «άντε σπίτι σου και κάνε εκλογές με την Ντόρα αρχηγό». Οι δε απόψεις της Μπακογιάννη για το ΔΝΤ είναι γνωστές.
Μετά ο Καραμανλής, ενώ ξέρει ότι θα κάνει ζημιά στον δανεισμό της χώρας, κάνει εκλογές και ρίχνει ο ίδιος την κυβέρνησή του. Ανεβαίνει ο Παπανδρέου, ο οποίος ενώ έλεγε ότι υπάρχουν χρήματα, μετά τις εκλογές, βρίσκει ότι «δεν υπάρχει σάλιο», ενώ το έλλειμμα υποτίθεται ότι βρίσκεται στο 13,6%. Κάνει πρωτοφανείς περιοδείες σε όλο τον κόσμο διακηρύσσοντας το πόσο διεφθαρμένη είναι η Ελλάδα, την ίδια στιγμή που έχει αφήσει τον κρατικό μηχανισμό χωρίς στελέχη για μήνες (η περιβόητη «πατέντα» με τα βιογραφικά εν μέσω υποτιθέμενης «απειλούμενης χρεοκοπίας»).
Μετά εμφανίζονται και διάφοροι «οίκοι» που αποφασίζουν να «υποβαθμίσουν» την πιστοληπτική δυνατότητα της χώρας και οι κερδοσκόποι που θα μας δανείζουν με επιτόκιο 12% αν δεν μπούμε στο ΔΝΤ. Και τέλος το ΔΝΤ λέει (αν κατάλαβα καλά) πως θέλει έμμεσα να εισπράξει από την Ελλάδα το ποσό που θα της δώσει, μέσα από την μείωση του κόστους εργασίας στην Ελλάδα για εταιρείες και τράπεζες που συνεργάζονται με αυτό. Και αυτό γιατί αν έδινε χρήματα για να πάρει πίσω χρήματα δεν θα ξεφορτώνονταν το πληθωριστικό πλεόνασμα, ενώ με το έμμεσο κέρδος από την μείωση του κόστους εργασίας στην Ελλάδα θα καταφέρει και το πληθωριστικό χρήμα να διώξει και να ωφεληθεί. Εξ ου και οι εξευτελιστικές (“ελαστικές” τις βάφτισαν) συνθήκες εργασίας που ετοιμάζονται να υπογραφούν για τους Έλληνες εργαζόμενους.
Προσωπικά συμπεράσματα δεν μπορώ να βγάλω γιατί δεν είμαι οικονομολόγος. Μπορεί άλλωστε να μου έχει ξεφύγει και κάτι, αφού και εγώ όπως και οι περισσότεροι Έλληνες άλλωστε, ξαφνικά παρατήσαμε τις δουλειές μας και αρχίσαμε να ασχολούμαστε με τα spread και τα «ισοζύγια πληρωμών», για πρώτη φορά στην ζωή μας. Γι’ αυτό και όπου τυχόν κάνω λάθος, όποιος θέλει ας με διορθώσει. Ωστόσο, χαζός δεν είμαι. Όπως επίσης δεν πιστεύω ότι είναι χαζός και ο Μax Kaiser ο οποίος δήλωσε ότι η Ελλάδα ετοιμάζεται να γίνει «πλυντήριο» των αμερικανικών τοξικών ομολόγων.
Εν πάσει περιπτώσει, όταν όλα τα παραπάνω έγινα γνωστά, άρχισαν να εμφανίζονται πλήθος από απορίες και από φωνές διαμαρτυρίας. Ο Σαμαράς έφτασε στο σημείο να λέει στον Παπανδρέου στην Βουλή, κατά την επίμαχη ψηφοφορία των μέτρων «στήριξης», «καλύτερα να μην πήγαινες πουθενά τόσο καιρό», ενώ η Παπαρήγα αναρωτιόταν από που προκύπτει η αδυναμία της Ελλάδας να πληρώσει συντάξεις κτλ.
Γι’ αυτό και ξαφνικά, πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, άρχισαν να φτύνουν την καραμέλα του κόμματος-παράταξη και θυμήθηκαν ότι το κόμμα τους είναι αρχηγικό….Και αυτό γιατί στο κόμμα-παράταξη υπάρχει συλλογική ευθύνη, ενώ στο αρχηγικό κόμμα η ευθύνη πέφτει μόνο στον αρχηγό και τους στενούς συνεργάτες του. Σαν κάτι να αρχίζουν να φοβούνται…
Προσωπικά πιστεύω πως η μετατροπή του κόμματος-παράταξη σε κόμμα-αρχηγικό είναι η σωτηρία της Ελλάδας για 3 λόγους: α) γιατί τα κόμματα θα απαλλαγούν από αιωνόβια κομματικά στελέχη με παρασκηνιακές ραδιουργίες και οικογενειοκρατικές επιρροές, β) γιατί ο αρχηγός του κόμματος θα είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του (επιτέλους σε αυτή την χώρα να αναλαμβάνει κάποιος την άμεση ευθύνη για κάτι) και δεν θα κρύβεται πίσω από κομματικούς συμβούλους, ούτε θα απειλείται από «βαρόνους» και γ) γιατί οι Έλληνες θα απαλλαγούν από τον εγκλωβισμό τους σε κόμματα παρατάξεις που τους διχάζουν, τους οδηγούν σε συγκρούσεις μεταξύ τους, όπως οι παρατάξεις αντίπαλων στρατιωτών που πολεμούν μεταξύ τους (πχ δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι κτλ) και με ιδεολογίες, τις οποίες κορυφαία στελέχη όλων των παρατάξεων καταπατούν καθημερινά με την συμπεριφορά τους.
Έστω και κατόπιν «φόβου», η μετατροπή των γνωστών κομμάτων- παρατάξεων σε κόμματα- αρχηγικά, αποτελεί, μέσα στο όλο χάος, ένα ελπιδοφόρο μήνυμα. Όσο για τους πραγματικούς λόγους που ήλθε το ΔΝΤ, ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου