Το PSI και το PSA.....

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Σε αντίθεση με το PSA, οι τιμές του οποίου επηρεάζουν άμεσα τη λειτουργία του ανδρικού πληθυσμού, εξ αντανακλάσεως δε και του γυναικείου, η συντριπτική αποδοχή του PSI θυμίζει περισσότερο αποτέλεσμα δημοψηφίσματος σε ολοκληρωτικό καθεστώς. Τέτοια αποδοχή θα τη ζήλευε κι ο Τσαουσέσκου. Και όπως συνέβαινε επί Τσαουσέσκου, ό,τι κι αν μας λένε και ό,τι κι αν θέλουμε να ακούσουμε για το λαμπρό μέλλον που περιμένει τη χώρα μας, ξέρουμε πως τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει στην καθημερινότητά μας.
Και όσο κι αν όλοι τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε παρακολουθήσει εντατικά μαθήματα οικονομίας, η υπόθεση της ανάκαμψης εξακολουθεί να περιφέρεται ανάμεσά μας σαν πλατωνική ιδέα. Πας να την πιάσεις και αντί για το PSI αντιλαμβάνεσαι πως κρατάς στα χέρια σου τον λογαριασμό της ΔΕΗ ή την επόμενη δόση της Εφορίας. Κερδίσαμε χρόνο και χάσαμε χρήματα; Αν όμως ο χρόνος είναι χρήμα τότε πώς γίνεται να χάνεις το ένα και να κερδίζεις το άλλο; Εκτός πια κι αν κερδίσαμε και χρόνο και χρήματα, οπότε τώρα που λύσαμε το ζήτημα του PSI ήρθε ο καιρός να φροντίσουμε λίγο και το PSA μας.

Θα μου πείτε όλα αυτά τα λέω διότι δεν λαμβάνω υπόψη τη συντριπτική νίκη που κατάφερε το PSI επί του PSA της ύφεσης. Διότι, όπως και να το κάνεις, όταν πάνω από το 90% των δανειστών σου ψήφισε την αποδοχή της χρεοκοπίας σου, αυτό το 7,5% της ύφεσης φαντάζει ισχνό, μηδαμινό και τιποτένιο. Κοινώς, δεν πρέπει να ανησυχούμε περαιτέρω. Η ανάπτυξη χτυπάει την πόρτα κι αν εμείς δεν την ακούμε δεν φταίει αυτή. Εμείς φταίμε που βογκάμε γιατί κάνουμε για δέκατη φορά τον ίδιο λογαριασμό μπας και αλλάξει τίποτε στους αριθμούς και βγει ο μήνας, που επιμένει ο άτιμος να μη βγαίνει με τίποτε. Τώρα που λύθηκε το πρόβλημα με το PSI, ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε στα σοβαρά μια γενναία αναθεώρηση του γρηγοριανού ημερολογίου. Μια και δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε το νόμισμά μας, μήπως να υποτιμήσουμε τους μήνες μας, να τους κάνουμε από έναν τρεις;

Οφείλω να ομολογήσω πως ώρες ώρες ο εαυτός μου με απογοητεύει. Εδώ τα πράγματα μου δείχνουν τη Σελήνη και το βλέμμα μου μένει κολλημένο στο δάχτυλο. Κάθομαι και τρώγομαι με τα ρούχα μου και τις φοβίες μου ενώ ξέρω ότι σε δύο μήνες το πολύ θα έχουμε εκλογές. Και όλη αυτή η ιστορία με το PSI, η αγωνία που περάσαμε και το PSA μας που ανέβηκε στα ύψη θα μας φαίνονται μακρινά, σαν τις αναμνήσεις του εφήβου που μια μέρα ξύπνησε και αντιλήφθηκε πως έγινε ώριμος άνδρας πια. Διότι, ως γνωστόν, στον τόπο όπου γεννήθηκε η δημοκρατία οι εκλογές δεν γίνονται για να λύνουν τα προβλήματα. Οι εκλογές είναι πάντα το πρόβλημα και η λύση του μαζί, είτε σε ταλαιπωρεί η συχνουρία είτε όχι.

 http://troktiko.eu/2012/03/to-psi-kai-to-psa/