Ιστορίες πράσινης ντροπής
Το RedPlanet.gr ξεμπροστιάζει τον σύλλογο που... θίχτηκε για μια ένσταση που δεν κατατέθηκε ποτέ. Αίσχη και ιστορίες πράσινης ντροπής (οι πιο χαρακτηριστικές), στο πιάτο σας (vds)
"Χαίρεται η Ελλάδα που 'χει τέτοια ομάδα", αναφέρει μια στροφή του ύμνου του Παναθηναϊκού. Παρόλα αυτά, με μεγάλη ευκολία και ακρίβεια θα μπορούσε να γίνει παραλλαγή του ρήματος και να χρησιμοποιηθεί το ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ. Βαρύς χαρακτηρισμός; Κάθε άλλο, ειδικά αν τα γεγονότα είναι πολλά και ιδιαιτέρως αποκαλυπτικά και ενδεικτικά για την... ένδοξη ιστορία του συλλόγου με σήμα το εθνικό ιρλανδικό σύμβολο.
Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο για την προπέρσινη ένσταση που κατέθεσε ο Ολυμπιακός για το ματς με την Καλαμαριά και τη... δήθεν ντροπή που ένιωσαν οι πράσινοι αντίπαλοι για την... αδικία εις βάρος της ΑΕΚ. Το ίδιο συνέβη και μετά το βράδυ της Τρίτης (27/10), όταν και έγινε γνωστή η παράβαση από μέρους του Πανσερραϊκού με την χρησιμοποίηση και έκτου ξένου παίκτη, κάτι που απαγορεύεται από το Καταστατικό της ΕΠΟ για τα ματς του Κυπέλλου. Και τι με αυτό; Οι Παναθηναϊκοί πάλι φώναζαν γι' αυτό που δεδομένα και δίκαια θα έπρεπε να κάνει η διοίκηση του Ολυμπιακού για να προασπίσει τα συμφέροντά της. Μια ένσταση, η οποία -για την ιστορία- δεν κατατέθηκε ποτέ.
Επειδή, η ιστορία γράφει μια φορά και μένει, καλό είναι να γίνει μια αναφορά σε ορισμένα από τα σκάνδαλα που έχουν "κοσμήσει" το χρονοντούλαπο της ιστορίας του σωματείου με τα περίφημα γραφεία στην "Αρματωλών και Κλεφτών".
Οι άνθρωποι που έδιναν συγχαρητήρια στην ΑΕΚ μέσα από τις εφημερίδες τους για την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2008 και μιλούσαν για... σκάνδαλο στην υπόθεση Βάλνερ, είναι αυτοί που έχουν πρωτοστατήσει στις πιο απίστευτες ιστορίες του ελληνικού αθλητισμού. Οι περιβόητες... στενές σχέσεις με τη Χούντα, η υπόθεση "Μπουμπλής", η διαιτησία του Ζλατάνου και του Δούρου, το στρίψιμο της δεκάρας, τα πιστόλια του "καπετάνιου" (ναι, του μεγάλου Ρίγκο) και το "αδελφάκι" ο ΟΦΗ αποτελούν ενδεικτικά ορισμένα από τα τεράστια επιτεύγματα του Παναθηναϊκού. Του σωματείου εκείνου που τολμάει να μιλάει για αξιοκρατία και που αν δεν υπήρχε ο Ολυμπιακός, μέχρι και κατηγορία θα έπεφτε με την υπόθεση λουλουδιών.
Δύσκολη επομένως η δουλειά του RedPlanet.gr για να συγκεντρώσει όλες αυτές τις... ένδοξες στιγμές, αλλά όπως λένε πολλοί "κράτος που δεν σέβεται την ιστορία του, κινδυνεύει". Γι' αυτό και το σάιτ δεν θέλει επουδενί να... αφανιστεί το πράσινο σωματείο, καθώς θα χαθούν όλες εκείνες οι γλυκές στιγμές που χαρίζει στον Ολυμπιακό από τότε που ιδρύθηκε μέχρι και σήμερα.
Το στρίψιμο της δεκάρας, ο "άθλος" του Ουέμπλεϊ και οι κομμουνιστές του Θρύλου
Στις 10 Ιουλίου του 1969, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός αναμετρήθηκαν στον τελικό του Κυπέλλου και ο αγώνας ολοκληρώθηκε με σκορ 1-1 και τότε δεν προβλεπόταν παράταση και πέναλτι. Επομένως, το τρόπαιο κρίθηκε στο... στρίψιμο της δεκάρας. Καλώς μέχρι εδώ, διότι θα μπορούσε ο τυχερός να ήταν ο Ολυμπιακός. Παρόλα αυτά, ο ΓΓΑ της Χούντας (Ασλανίδης) ήταν παρών την ώρα της διαδικασίας την οποία εκτέλεσε ο διαιτητής, Χρήστος Μίχας και μόνο οι δυο τους είδαν την όψη του νομίσματος, αναφωνώντας "Παναθηναϊκός". Με λίγα λόγια, δικαίωσαν την... έμπνευση του Μίμη Δομάζου, όμως ουδέποτε η πλευρά των Πειραιωτών έμαθε το ποια όψη φάνηκε στο στρίψιμο. Άντε καλέ, δεν γίνονται αυτά...
Οι καλές σχέσεις των πράσινων με τους Απριλιανούς ήταν γνωστή εκείνη την περίοδο και ας λένε τα δικά τους παραμύθια περί των πρωταθλημάτων που πήρε ο Ολυμπιακός επί Γουλανδρή. Απλά, ήταν τέτοια ομαδάρα εκείνη του Θρύλου, που καμιά Χούντα δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Στην Ευρώπη όμως, τα πράγματα ήταν πιο εύκολα. Στις 2 Ιουλίου 1971, ο Παναθηναϊκός έπαιξε στον τελικό του Πρωταθλητριών με αντίπαλο τον Άγιαξ στο Ουέμπλεϊ και έχασε στο χαλαρό με 2-0. Πως έφτασε όμως εκεί; Οι... αποκαλύψεις της Δέσποινας Παπαδοπούλου ήταν ενδεικτικές στην εκπομπή "Φάκελοι" του Αλέξη Παπαχελά, όμως δεν χρειαζόταν η σύζυγος του Δικτάτορα για να μάθει ο κόσμος τι είχε γίνει. Απλά, έβαλε την "σφραγίδα" σε μια κατά τα άλλα γνωστή σε όλους -πλην τους πράσινους- υπόθεση. Με αντίπαλο τον Ερυθρό Αστέρα στα ημιτελικά, ο Παναθηναϊκός έχασε με 4-1 στο Βελιγράδι, αλλά ως εκ του θαύματος επικράτησε με 3-0 στη ρεβάνς και πέρασε. Μαγκιά; Μάλλον όχι, όπως αποκάλυψε και η αγαπητή συμβία του Παπαδόπουλου...
Για "γαρνιτούρα" σε εκείνη την περίοδο, αφήνουμε την εξορία (μετεγγραφή ονομάστηκε τότε) του Γιώργου Σιδέρη στο Βέλγιο και την Αντβέρπ και του Ρομαίν Αργυρούδη. Αμφότεροι ήταν κομμουνιστές και χωρίς πολλά πολλά εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα την περίοδο της επταετίας, ενώ το ίδιο έγινε και με τον Μάρτον Μπούκοβι (και τον βοηθό του Μιχάι Λάντος). Βέβαια, ο Φέρεντς Πούσκας έμεινε, διότι είχε, λέει, αποκηρύξει τον Κομμουνισμό. Βγάλτε τα συμπεράσματά σας...
Μιας πάντως που αναφέρθηκε ο Κώστας Ασλανίδης, θα πρέπει να τονιστεί ότι είχε προλάβει να ακυρώσει τη μετακίνηση του Κούδα στον Ολυμπιακό με νόμο που απαγόρευε τις μετεγγραφές ποδοσφαιριστών προς ομάδες της ίδιας ή ανώτερης κατηγορίας, κάνοντας όμως εξαίρεση για τον Αντώνη Αντωνιάδη, ο οποίος μετακινήθηκε από την Ασπίδα Ξάνθης στον Παναθηναϊκό.
Υπόθεση Χουάν Ραμόν Ρότσα ή αν προτιμάτε "Μπουμπλής"
Το Δεκέμβριο του 1979, ο Παναθηναϊκός θα φέρει στην Ελλάδα ένα μέσο από την Αργεντινή, τον οποίο και παρουσιάζει ως Χουάν (Γιάννη) Μπουμπλή, ομογενή απ'την χώρα της Λατινικής Αμερικής, με καταγωγή όμως από Αιγάλεω. Γέννημα-θρέμμα Δυτικής Αττικής με λίγα λόγια... Ο "Μπουμπλής", είχε προταθεί στον Παναθηναϊκό απ'το 1975, ήρθε μάλιστα για πρώτη φορά στην Ελλάδα εκείνη τη χρονιά, αλλά τελικά επέστρεψε στην πατρίδα του (την κανονική) και το 1977 κατέληξε στην Mπαρακίλα Tζούνιορς της Kολομβίας. Την επόμενη σεζόν (1978-1979) αγωνίστηκε με τη φανέλα της Μπόκα Τζούνιορς και το Δεκέμβρη του 1979 ήρθε και πάλι στην Ελλάδα.
Ο γέννημα-θρέμμα Αιγαλεώτης (τι, μπρίκια κολλάμε;) δε μιλούσε ελληνικά (ούτε και τώρα, αλλά δεν αφορά το θέμα...), όμως ένα telex της ομοσπονδίας της Αργεντινής επιβεβαίωνε την ελληνική ιθαγένεια του 25χρονου, τότε, ποδοσφαιριστή. Στις 20/05/1975, ο Δήμος Αιγάλεω φαίνεται πως είχε εκδώσει πιστοποιητικό, αναγνωρίζοντας το όνομα "Μπουμπλής", βάσει του οποίου η ΕΠΟ του εξέδωσε αθλητικό δελτίο στις 20/12/1979. Έτσι, απέκτησε δικαίωμα συμμετοχής στον Παναθηναϊκό, καθώς υπήρχε νομοθεσία που απαγόρευε τις μετεγγραφές αλλοδαπών ποδοσφαιριστών την περίοδο του Δεκεμβρίου.
"Το αυτό" με τον Χάτζι
Την περίοδο που έφερε ο Κοσκωτάς τον Λάγιος Ντέταρι στον Ολυμπιακό, σε γνωστή ταβέρνα του Μετς είχε συμφωνήσει ο Παναθηναϊκός με τον Χάτζι, όταν δόθηκαν τα χέρια με τον Ντίνο Τσαουσέσκου, που ήταν ο υιός του δικτάτορα, Νικολάι και οι οποίοι ήλεγχαν και το ποδόσφαιρο της Ρουμανίας. Στον παίκτη είχαν βγάλει και ελληνικό δελτίο με καταγωγή από τις Σέρρες, ενώ έπαιξε και φιλικό κόντρα στον Παναθηναϊκό με την Εθνική Ρουμανίας. Τελικά, το θέμα δεν προχώρησε όπως στην περίπτωση του Ρότσα και ο παίκτης λίγα χρόνια μετά πήγε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ατύχησε...
Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης σε ρόλο "Κλιντ Ίστγουντ"
Μια από τις αγαπημένες συνήθειες του "Ρίγκο", ήταν να περιφέρει τα πιστόλια του από 'δω και από 'κει, χωρίς κανένας να τον πειράζει. Ποιος άλλωστε θα του κουνιόταν, σε μια περίοδο που έκανε ό,τι ήθελε; Τον άφηναν, λοιπόν, να τα έχει πάνω του και αν χρειαζόταν, έκανε και την... επίδειξή τους. "Ειδική μεταχείριση", θα σκεφτόταν κάποιος κακεντρεχής. Κάθε άλλο, απλά ένιωθε πιο βολικά ο άνθρωπος.
Ο Βαρδινογιάννης, είχε βγάλει πιστόλι και στο γήπεδο αρκετές φορές. Χαρακτηριστικό ήταν ένα παιχνίδι με την Κόρινθο το 1992, όταν τον αποδοκίμαζαν έντονα και ανέβηκε μέχρι και στα συρματοπλέγματα κόντρα σε χιλιάδες οπαδούς. Τύφλα να 'χει ο Κλιντ Ίστγουντ. Ο αστικός μύθος αναφέρει ότι είχαν προτείνει ρόλους σε γουέστερν στον "καπετάνιο", αλλά ο ίδιος προτιμούσε τον δικό του "πράσινο θίασο" στην Ελλάδα.
Επειδή, πάντως ήταν "άνθρωπος χωρίς σύνορα", είχε βγάλει πιστόλι και σε ευρωπαϊκό ματς απέναντι στην Τορίνο το 1980. Τα είχε βάλει στα αποδυτήρια με τον Γάλλο διαιτητή, Μισέλ Βοτρό και έφαγε δυο χρόνια αποκλεισμό από τους αγωνιστικούς χώρους από την UEFA. Αξέχαστες στιγμές...
Υπόθεση Λουλουδιών
Ας περάσουμε και στην περιβόητη υπόθεση λουλουδιών. Ο τύπος της εποχής είχε γράψει τότε για την ανθοδέσμη, η οποία είχε φτάσει στο ξενοδοχείο του Ηρακλή για το Νικολούδη και τον Χαλιαμπάλια, λίγες ώρες πριν την έναρξη του αγώνα με τον Παναθηναϊκό στο Kαυταντζογλειο το 1975. Αμέσως ανακαλύπτεται ότι τα λουλούδια έκρυβαν χρυσάφι, ο Νικολουδης απομακρύνθηκε από την ομάδα και οι πράσινοι βρέθηκαν στο εδώλιο του κατηγορούμενου.
Στο δικαστήριο, μάλιστα, όταν ο Μαντζαβελακης είπε το περιβόητο "εγώ, κύριε πρόεδρε, δεν έχω ανακατευτεί ποτέ με δωροδοκίες", σε χρόνο ρεκόρ η αίθουσα γέμισε από δεκάδες ανθοδέσμες, τις οποίες πέταξε το ακροατήριο. Στο δικαστήριο, ο Παναθηναϊκός κρίθηκε ένοχος, όταν όμως το θέμα έφτασε στη ΔΑΕ, γλίτωσαν τη Β' Εθνικη από τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, Γιώργο Ανδριανόπουλο, ο οποίος ήταν πολύ φίλος με τον Απόστολο Νικολαΐδη.
Ο... αποκλεισμός της Ντιναμό και η πορεία στους "4"
Η πιο πρόσφατη... μεγάλη πορεία του Παναθηναϊκού, ήταν την σεζόν 1995-96, όταν έφτασε μέχρι τα ημιτελικά. Έγινε κάτι με αυτό; Όχι, αν δεν προέκυπτε ο αποκλεισμός της Ντιναμό Κιέβου (αφού πρώτα είχε νικήσει με 1-0 τον Παναθηναϊκό) και η "τράμπα" με την ερασιτεχνική, Άαλμποργκ. Μια εβδομάδα μετά το παιχνίδι, που έλαβε χώρα στις 13 Σεπτεμβρίου 1995, συνεδρίασε η UEFA και αποφάσισε την τιμωρία των Ουκρανών με αφορμή δηλώσεις του Ισπανού διαιτητή, Αντόνιο Χέσους Λόπεθ Νιέτο, σε εφημερίδα της χώρας του, σύμφωνα με τις οποίες ο πρόεδρος της Ντιναμό τον πλησίασε και προσπάθησε να τον δωροδοκήσει με τέσσερεις γούνες για την διαιτητική τετράδα.
Με αφορμή, λοιπόν, τις δηλώσεις του Ισπανού διαιτητή, η UEFA τιμώρησε την Nτιναμό Kιέβου με τρία χρόνια αποκλεισμού από κάθε διοργάνωση, επειδή αποπειράθηκε να δωροδοκήσει τον ρέφερι, ενώ τιμωρήθηκε με ισόβιο αποκλεισμό ο πρόεδρος της ουκρανικής ομάδας, Ιγκόρ Σούρκις, αλλά και ο αντιπρόεδρος Mπασίλ Mπάμπιτσουκ. Το πικάντικο της υπόθεσης, είναι ότι η Ντιναμό πήρε μέρος κανονικά στις επόμενες διοργανώσεις, ενώ ο Σούρκις επανήλθε στην προεδρία της ομάδας, ενώ έγινε και πρόεδρος της ουκρανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας μετέπειτα. Μα καλά, δεν ήταν τιμωρημένοι αυτοί; Κάτι ύποπτο διαφαίνεται, αλλά δεν βαριέσαι...
Η διαιτησία του "τρίου" και αυτή του Δούρου
Την αγωνιστική σεζόν 1981-82, οι δύο ομάδες κληρώθηκαν σε νοκ άουτ αγώνα για το Κύπελλο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και η ανεπανάληπτη διαιτησία των Δέδε, Βουράκη και Ζλατάνου (με τρία πέναλτι υπέρ του Παναθηναϊκού και ακύρωση κανονικού γκολ του Ολυμπιακού, ο οποίος θα έκανε το 0-3) έδωσε στον Παναθηναϊκό την πρόκριση με 3-2, αν και έχανε από το 6' με 0-2.
Στα χνάρια του υπέροχου εκείνου αγώνα κινήθηκε και ο Γιώργος Δούρος, ο οποίος με τη διαιτησία του χάρισε ένα ολόκληρο πρωτάθλημα στον Παναθηναϊκό την σεζόν 2003-04. Ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά με 1-2, ο Σωτήρης Κυργιάκος μπήκε στο ματς απλά και μόνο για να προκαλέσει τον Τζιοβάνι και τα κατάφερε. Εκτός φάσης, ο Έλληνας αμυντικός έδωσε γροθιά στον Βραζιλιάνο μέσα στην περιοχή και ο "Τζιο" ανταπέδωσε με μια κλωτσιά. Αποτέλεσμα; Κόκκινη στον Τζιοβάνι και συνέχιση του ματς για τον Sotis. Με λιγότερο παίκτη, ο Ολυμπιακός ισοφαρίστηκε με τον Γιάννη Γκούμα και εντέλει έχασε και το πρωτάθλημα λίγο μετά, καθώς οι δυο ομάδες συνέχισαν αήττητες στις τελευταίες αγωνιστικές.
Η... ένσταση με τον Απόλλωνα Αθηνών και τη Βουλιαγμένη
Στις 20 Μαΐου 1956, στο γήπεδο της Λεωφόρου έγινε ο αγώνας Κυπέλλου μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Απόλλωνα Αθηνών με διαιτητή τον Γιώργο Πετρίδη. Ο Απόλλωνας, από το 62' αγωνιζόταν με δέκα παίκτες, λόγω αποβολής του Σάββα Παπάζογλου, αλλά μπόρεσε να πάρει τη νίκη με 1-2. Στα τελευταία λεπτά, ο διαιτητής σφύριξε φάουλ υπέρ του Παναθηναϊκού στη σέντρα. Το φάουλ αυτό, σφυρίχτηκε τρείς φορές, αφού με τις πρώτες δύο ούτε οι παίκτες του Παναθηναϊκού σταμάτησαν την επίθεση τους, αλλά ούτε και οι Απολλωνιστές σταμάτησαν να αμύνονται. Στο τρίτο σφύριγμα, οι αμυντικοί του Απόλλωνα σταμάτησαν για να εκτελεστεί το φάουλ στη σέντρα. Παρόλα αυτά, είδαν τον ποδοσφαιριστή Φωτεινό να σκοράρει, όμως το γκολ σωστά ακυρώθηκε.
Ο Παναθηναϊκός κατέθεσε ένσταση για το ακυρωθέν τέρμα και δικαιώθηκε από την ΚΕΔ, που έκανε το κουμάντο. Μάλιστα, την ημέρα της συνεδριάσης, ο πρόεδρος της ΕΠΟ κ. Μέρμηγκας έφυγε ταξίδι στην Ισπανία, ώστε να μην είναι παρών. Έτσι, οι δυο ομάδες έπαιξαν και πάλι, ο Παναθηναϊκός νίκησε με 1-0 χάρις σε γκολ του Σοφιανού (με το χέρι...) και πήρε την πρόκριση. Το τρόπαιο, βέβαια, πήγε στην ΑΕΚ, διότι πέρα από εύνοια χρειάζεται και ικανότητα...
Ο Παναθηναϊκός, την περσινή σεζόν στην Α1 πόλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά από τη Βουλιαγμένη, όμως κατέθεσε ένσταση για μη τήρηση των κανονισμών από πλευράς "μπέμπηδων" ως προς τον καταρτισμό του ρόστερ. Σύμφωνα με τους κανονισμούς της ΚΟΕ, από τους 15 παίκτες που δηλώνονται στο φύλλο αγώνα, οι δυο πρέπει να είναι γεννημένοι από το 1991 και μετά, κάτι που δεν έγινε στο δεύτερο αγώνα των δυο ομάδων, αφού ο ΝΟΒ είχε μόλις έναν. Η ευαισθησία του ΠΑΟ για τους κανόνες είναι γνωστή και γι' αυτό και η ένσταση ήταν επιβεβλημένη. Μόνο ο Ολυμπιακός δεν επιτρέπεται, διότι "δεν είναι ηθικό, αφού χάσατε στο γήπεδο"...
Η γνωστή ιστορία με τον ΟΦΗ
Καλύτερα, να μην αναφερθεί τίποτα ιστορικό για τον ΟΦΗ. Άλλωστε, ένα απλό ψάξιμο στο google θα σας προσφέρει δεκάδες όμορφες ιστορίες που συνδέουν τον Παναθηναϊκό με το κρητικό σωματείο, που του αποδόθηκε ο χαρακτηρισμός "παράρτημα". Τα όσα προαναφέρθηκαν για τα άλλα περιστατικά, δεν είναι ικανά να φτάσουν σε όγκο αυτά που αφορούν τον ΟΦΗ. Οι ίδιοι οι Ομιλήτες έχουν κάνει συλλαλητήρια απελευθέρωσης από το "καθεστώς Βαρδινογιάννη", έχουν πραγματοποιήσει πλήθος εκπομπών αναφερόμενοι στη ρετσινιά που υπάρχει και πάμπολοι άσοι που έχουν φορέσει την φανέλα της ομάδας της Κρήτης, αφού έφυγαν, μίλησαν για... περίεργες καταστάσεις. Η φράση "ο κόσμος το 'χει τούμπανο και εσείς κρυφό καμάρι" ταιριάζει γάντι.
Ας ρωτήσει κάποιος τον άμοιρο τον Κουτσουπιά που τόλμησε να σκοράρει απέναντι στον Παναθηναϊκό, αφήνοντάς τον εκτός Ευρώπης και λίγο αργότερα... πήρε μετεγγραφή στην Στουρμ Γκρατς. Ναι, ήταν το όνειρο ζωής του! Ποιος δεν θα ήθελε να περάσει μερικές νύκτες παρέα με τον Παντελή Μυριοκεφαλιτάκη και να ακούει ιστορίες, έχοντας την προσήλωση που θα ζήλευε και ένα εγγόνι ακούγοντας τον παππού του να του διηγείται ιστορίες του παρελθόντος;
Οι ιστορίες με τον ΟΦΗ είναι τόσο πρόσφατες και γνωστές, που θα ήταν άσκοπο να αναφερθούν μια προς μια. Άλλωστε, όλοι τις γνωρίζουν. Τι;;;; Γίνονταν τα ίδια με Κόρινθο, Δόξα Δράμας και Απόλλων Αθηνών; Αυτά ανήκουν στην σφαίρα του φανταστικού και οι κακοί Ολυμπιακοί τις αναμασούν. Δεν πειράζει, είπαμε πως η υποκρισία περισσεύει και δεν είναι ανάγκη να δοθούν περαιτέρω εξηγήσεις, καθώς το να... απλώσει κάποιος την ιστορία του Παναθηναϊκού με γεγονότα αποτελεί την καλύτερη απάντηση.
Εν κατακλείδι...
Η αναφορά στα παραπάνω (ενδεικτικά) γεγονότα του πρόσφατου και μακρινού παρελθόντος έγινε μόνο και μόνο για να διαφανεί το ποιοι είναι αυτοί που φωνάζουν για αξιοκρατία και τήρηση των νόμων στον ελληνικό αθλητισμό. Αυτοί, που έχουν μάθει πως η παγαποντιά αποτελεί μαγκιά και δεν κοιτάζουν ποτέ τα του οίκου τους. Η ιστορία, βέβαια, τους έχει κατατάξει στο... δεύτερο σκαλί του βάθρου και εκεί παραμένουν μέχρι και σήμερα.
Υ.Γ1 Κλείνουμε με ένα απλό κουίζ: Πότε ιδρύθηκαν;
Υ.Γ2 Για αποφυγή λάθος απάντησης, το 1908 δεν γίνεται αποδεκτό...
Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο για την προπέρσινη ένσταση που κατέθεσε ο Ολυμπιακός για το ματς με την Καλαμαριά και τη... δήθεν ντροπή που ένιωσαν οι πράσινοι αντίπαλοι για την... αδικία εις βάρος της ΑΕΚ. Το ίδιο συνέβη και μετά το βράδυ της Τρίτης (27/10), όταν και έγινε γνωστή η παράβαση από μέρους του Πανσερραϊκού με την χρησιμοποίηση και έκτου ξένου παίκτη, κάτι που απαγορεύεται από το Καταστατικό της ΕΠΟ για τα ματς του Κυπέλλου. Και τι με αυτό; Οι Παναθηναϊκοί πάλι φώναζαν γι' αυτό που δεδομένα και δίκαια θα έπρεπε να κάνει η διοίκηση του Ολυμπιακού για να προασπίσει τα συμφέροντά της. Μια ένσταση, η οποία -για την ιστορία- δεν κατατέθηκε ποτέ.
Επειδή, η ιστορία γράφει μια φορά και μένει, καλό είναι να γίνει μια αναφορά σε ορισμένα από τα σκάνδαλα που έχουν "κοσμήσει" το χρονοντούλαπο της ιστορίας του σωματείου με τα περίφημα γραφεία στην "Αρματωλών και Κλεφτών".
Οι άνθρωποι που έδιναν συγχαρητήρια στην ΑΕΚ μέσα από τις εφημερίδες τους για την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2008 και μιλούσαν για... σκάνδαλο στην υπόθεση Βάλνερ, είναι αυτοί που έχουν πρωτοστατήσει στις πιο απίστευτες ιστορίες του ελληνικού αθλητισμού. Οι περιβόητες... στενές σχέσεις με τη Χούντα, η υπόθεση "Μπουμπλής", η διαιτησία του Ζλατάνου και του Δούρου, το στρίψιμο της δεκάρας, τα πιστόλια του "καπετάνιου" (ναι, του μεγάλου Ρίγκο) και το "αδελφάκι" ο ΟΦΗ αποτελούν ενδεικτικά ορισμένα από τα τεράστια επιτεύγματα του Παναθηναϊκού. Του σωματείου εκείνου που τολμάει να μιλάει για αξιοκρατία και που αν δεν υπήρχε ο Ολυμπιακός, μέχρι και κατηγορία θα έπεφτε με την υπόθεση λουλουδιών.
Δύσκολη επομένως η δουλειά του RedPlanet.gr για να συγκεντρώσει όλες αυτές τις... ένδοξες στιγμές, αλλά όπως λένε πολλοί "κράτος που δεν σέβεται την ιστορία του, κινδυνεύει". Γι' αυτό και το σάιτ δεν θέλει επουδενί να... αφανιστεί το πράσινο σωματείο, καθώς θα χαθούν όλες εκείνες οι γλυκές στιγμές που χαρίζει στον Ολυμπιακό από τότε που ιδρύθηκε μέχρι και σήμερα.
Το στρίψιμο της δεκάρας, ο "άθλος" του Ουέμπλεϊ και οι κομμουνιστές του Θρύλου
Στις 10 Ιουλίου του 1969, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός αναμετρήθηκαν στον τελικό του Κυπέλλου και ο αγώνας ολοκληρώθηκε με σκορ 1-1 και τότε δεν προβλεπόταν παράταση και πέναλτι. Επομένως, το τρόπαιο κρίθηκε στο... στρίψιμο της δεκάρας. Καλώς μέχρι εδώ, διότι θα μπορούσε ο τυχερός να ήταν ο Ολυμπιακός. Παρόλα αυτά, ο ΓΓΑ της Χούντας (Ασλανίδης) ήταν παρών την ώρα της διαδικασίας την οποία εκτέλεσε ο διαιτητής, Χρήστος Μίχας και μόνο οι δυο τους είδαν την όψη του νομίσματος, αναφωνώντας "Παναθηναϊκός". Με λίγα λόγια, δικαίωσαν την... έμπνευση του Μίμη Δομάζου, όμως ουδέποτε η πλευρά των Πειραιωτών έμαθε το ποια όψη φάνηκε στο στρίψιμο. Άντε καλέ, δεν γίνονται αυτά...
Οι καλές σχέσεις των πράσινων με τους Απριλιανούς ήταν γνωστή εκείνη την περίοδο και ας λένε τα δικά τους παραμύθια περί των πρωταθλημάτων που πήρε ο Ολυμπιακός επί Γουλανδρή. Απλά, ήταν τέτοια ομαδάρα εκείνη του Θρύλου, που καμιά Χούντα δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Στην Ευρώπη όμως, τα πράγματα ήταν πιο εύκολα. Στις 2 Ιουλίου 1971, ο Παναθηναϊκός έπαιξε στον τελικό του Πρωταθλητριών με αντίπαλο τον Άγιαξ στο Ουέμπλεϊ και έχασε στο χαλαρό με 2-0. Πως έφτασε όμως εκεί; Οι... αποκαλύψεις της Δέσποινας Παπαδοπούλου ήταν ενδεικτικές στην εκπομπή "Φάκελοι" του Αλέξη Παπαχελά, όμως δεν χρειαζόταν η σύζυγος του Δικτάτορα για να μάθει ο κόσμος τι είχε γίνει. Απλά, έβαλε την "σφραγίδα" σε μια κατά τα άλλα γνωστή σε όλους -πλην τους πράσινους- υπόθεση. Με αντίπαλο τον Ερυθρό Αστέρα στα ημιτελικά, ο Παναθηναϊκός έχασε με 4-1 στο Βελιγράδι, αλλά ως εκ του θαύματος επικράτησε με 3-0 στη ρεβάνς και πέρασε. Μαγκιά; Μάλλον όχι, όπως αποκάλυψε και η αγαπητή συμβία του Παπαδόπουλου...
Για "γαρνιτούρα" σε εκείνη την περίοδο, αφήνουμε την εξορία (μετεγγραφή ονομάστηκε τότε) του Γιώργου Σιδέρη στο Βέλγιο και την Αντβέρπ και του Ρομαίν Αργυρούδη. Αμφότεροι ήταν κομμουνιστές και χωρίς πολλά πολλά εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα την περίοδο της επταετίας, ενώ το ίδιο έγινε και με τον Μάρτον Μπούκοβι (και τον βοηθό του Μιχάι Λάντος). Βέβαια, ο Φέρεντς Πούσκας έμεινε, διότι είχε, λέει, αποκηρύξει τον Κομμουνισμό. Βγάλτε τα συμπεράσματά σας...
Μιας πάντως που αναφέρθηκε ο Κώστας Ασλανίδης, θα πρέπει να τονιστεί ότι είχε προλάβει να ακυρώσει τη μετακίνηση του Κούδα στον Ολυμπιακό με νόμο που απαγόρευε τις μετεγγραφές ποδοσφαιριστών προς ομάδες της ίδιας ή ανώτερης κατηγορίας, κάνοντας όμως εξαίρεση για τον Αντώνη Αντωνιάδη, ο οποίος μετακινήθηκε από την Ασπίδα Ξάνθης στον Παναθηναϊκό.
Υπόθεση Χουάν Ραμόν Ρότσα ή αν προτιμάτε "Μπουμπλής"
Το Δεκέμβριο του 1979, ο Παναθηναϊκός θα φέρει στην Ελλάδα ένα μέσο από την Αργεντινή, τον οποίο και παρουσιάζει ως Χουάν (Γιάννη) Μπουμπλή, ομογενή απ'την χώρα της Λατινικής Αμερικής, με καταγωγή όμως από Αιγάλεω. Γέννημα-θρέμμα Δυτικής Αττικής με λίγα λόγια... Ο "Μπουμπλής", είχε προταθεί στον Παναθηναϊκό απ'το 1975, ήρθε μάλιστα για πρώτη φορά στην Ελλάδα εκείνη τη χρονιά, αλλά τελικά επέστρεψε στην πατρίδα του (την κανονική) και το 1977 κατέληξε στην Mπαρακίλα Tζούνιορς της Kολομβίας. Την επόμενη σεζόν (1978-1979) αγωνίστηκε με τη φανέλα της Μπόκα Τζούνιορς και το Δεκέμβρη του 1979 ήρθε και πάλι στην Ελλάδα.
Ο γέννημα-θρέμμα Αιγαλεώτης (τι, μπρίκια κολλάμε;) δε μιλούσε ελληνικά (ούτε και τώρα, αλλά δεν αφορά το θέμα...), όμως ένα telex της ομοσπονδίας της Αργεντινής επιβεβαίωνε την ελληνική ιθαγένεια του 25χρονου, τότε, ποδοσφαιριστή. Στις 20/05/1975, ο Δήμος Αιγάλεω φαίνεται πως είχε εκδώσει πιστοποιητικό, αναγνωρίζοντας το όνομα "Μπουμπλής", βάσει του οποίου η ΕΠΟ του εξέδωσε αθλητικό δελτίο στις 20/12/1979. Έτσι, απέκτησε δικαίωμα συμμετοχής στον Παναθηναϊκό, καθώς υπήρχε νομοθεσία που απαγόρευε τις μετεγγραφές αλλοδαπών ποδοσφαιριστών την περίοδο του Δεκεμβρίου.
"Το αυτό" με τον Χάτζι
Την περίοδο που έφερε ο Κοσκωτάς τον Λάγιος Ντέταρι στον Ολυμπιακό, σε γνωστή ταβέρνα του Μετς είχε συμφωνήσει ο Παναθηναϊκός με τον Χάτζι, όταν δόθηκαν τα χέρια με τον Ντίνο Τσαουσέσκου, που ήταν ο υιός του δικτάτορα, Νικολάι και οι οποίοι ήλεγχαν και το ποδόσφαιρο της Ρουμανίας. Στον παίκτη είχαν βγάλει και ελληνικό δελτίο με καταγωγή από τις Σέρρες, ενώ έπαιξε και φιλικό κόντρα στον Παναθηναϊκό με την Εθνική Ρουμανίας. Τελικά, το θέμα δεν προχώρησε όπως στην περίπτωση του Ρότσα και ο παίκτης λίγα χρόνια μετά πήγε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ατύχησε...
Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης σε ρόλο "Κλιντ Ίστγουντ"
Μια από τις αγαπημένες συνήθειες του "Ρίγκο", ήταν να περιφέρει τα πιστόλια του από 'δω και από 'κει, χωρίς κανένας να τον πειράζει. Ποιος άλλωστε θα του κουνιόταν, σε μια περίοδο που έκανε ό,τι ήθελε; Τον άφηναν, λοιπόν, να τα έχει πάνω του και αν χρειαζόταν, έκανε και την... επίδειξή τους. "Ειδική μεταχείριση", θα σκεφτόταν κάποιος κακεντρεχής. Κάθε άλλο, απλά ένιωθε πιο βολικά ο άνθρωπος.
Ο Βαρδινογιάννης, είχε βγάλει πιστόλι και στο γήπεδο αρκετές φορές. Χαρακτηριστικό ήταν ένα παιχνίδι με την Κόρινθο το 1992, όταν τον αποδοκίμαζαν έντονα και ανέβηκε μέχρι και στα συρματοπλέγματα κόντρα σε χιλιάδες οπαδούς. Τύφλα να 'χει ο Κλιντ Ίστγουντ. Ο αστικός μύθος αναφέρει ότι είχαν προτείνει ρόλους σε γουέστερν στον "καπετάνιο", αλλά ο ίδιος προτιμούσε τον δικό του "πράσινο θίασο" στην Ελλάδα.
Επειδή, πάντως ήταν "άνθρωπος χωρίς σύνορα", είχε βγάλει πιστόλι και σε ευρωπαϊκό ματς απέναντι στην Τορίνο το 1980. Τα είχε βάλει στα αποδυτήρια με τον Γάλλο διαιτητή, Μισέλ Βοτρό και έφαγε δυο χρόνια αποκλεισμό από τους αγωνιστικούς χώρους από την UEFA. Αξέχαστες στιγμές...
Υπόθεση Λουλουδιών
Ας περάσουμε και στην περιβόητη υπόθεση λουλουδιών. Ο τύπος της εποχής είχε γράψει τότε για την ανθοδέσμη, η οποία είχε φτάσει στο ξενοδοχείο του Ηρακλή για το Νικολούδη και τον Χαλιαμπάλια, λίγες ώρες πριν την έναρξη του αγώνα με τον Παναθηναϊκό στο Kαυταντζογλειο το 1975. Αμέσως ανακαλύπτεται ότι τα λουλούδια έκρυβαν χρυσάφι, ο Νικολουδης απομακρύνθηκε από την ομάδα και οι πράσινοι βρέθηκαν στο εδώλιο του κατηγορούμενου.
Στο δικαστήριο, μάλιστα, όταν ο Μαντζαβελακης είπε το περιβόητο "εγώ, κύριε πρόεδρε, δεν έχω ανακατευτεί ποτέ με δωροδοκίες", σε χρόνο ρεκόρ η αίθουσα γέμισε από δεκάδες ανθοδέσμες, τις οποίες πέταξε το ακροατήριο. Στο δικαστήριο, ο Παναθηναϊκός κρίθηκε ένοχος, όταν όμως το θέμα έφτασε στη ΔΑΕ, γλίτωσαν τη Β' Εθνικη από τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, Γιώργο Ανδριανόπουλο, ο οποίος ήταν πολύ φίλος με τον Απόστολο Νικολαΐδη.
Ο... αποκλεισμός της Ντιναμό και η πορεία στους "4"
Η πιο πρόσφατη... μεγάλη πορεία του Παναθηναϊκού, ήταν την σεζόν 1995-96, όταν έφτασε μέχρι τα ημιτελικά. Έγινε κάτι με αυτό; Όχι, αν δεν προέκυπτε ο αποκλεισμός της Ντιναμό Κιέβου (αφού πρώτα είχε νικήσει με 1-0 τον Παναθηναϊκό) και η "τράμπα" με την ερασιτεχνική, Άαλμποργκ. Μια εβδομάδα μετά το παιχνίδι, που έλαβε χώρα στις 13 Σεπτεμβρίου 1995, συνεδρίασε η UEFA και αποφάσισε την τιμωρία των Ουκρανών με αφορμή δηλώσεις του Ισπανού διαιτητή, Αντόνιο Χέσους Λόπεθ Νιέτο, σε εφημερίδα της χώρας του, σύμφωνα με τις οποίες ο πρόεδρος της Ντιναμό τον πλησίασε και προσπάθησε να τον δωροδοκήσει με τέσσερεις γούνες για την διαιτητική τετράδα.
Με αφορμή, λοιπόν, τις δηλώσεις του Ισπανού διαιτητή, η UEFA τιμώρησε την Nτιναμό Kιέβου με τρία χρόνια αποκλεισμού από κάθε διοργάνωση, επειδή αποπειράθηκε να δωροδοκήσει τον ρέφερι, ενώ τιμωρήθηκε με ισόβιο αποκλεισμό ο πρόεδρος της ουκρανικής ομάδας, Ιγκόρ Σούρκις, αλλά και ο αντιπρόεδρος Mπασίλ Mπάμπιτσουκ. Το πικάντικο της υπόθεσης, είναι ότι η Ντιναμό πήρε μέρος κανονικά στις επόμενες διοργανώσεις, ενώ ο Σούρκις επανήλθε στην προεδρία της ομάδας, ενώ έγινε και πρόεδρος της ουκρανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας μετέπειτα. Μα καλά, δεν ήταν τιμωρημένοι αυτοί; Κάτι ύποπτο διαφαίνεται, αλλά δεν βαριέσαι...
Η διαιτησία του "τρίου" και αυτή του Δούρου
Την αγωνιστική σεζόν 1981-82, οι δύο ομάδες κληρώθηκαν σε νοκ άουτ αγώνα για το Κύπελλο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και η ανεπανάληπτη διαιτησία των Δέδε, Βουράκη και Ζλατάνου (με τρία πέναλτι υπέρ του Παναθηναϊκού και ακύρωση κανονικού γκολ του Ολυμπιακού, ο οποίος θα έκανε το 0-3) έδωσε στον Παναθηναϊκό την πρόκριση με 3-2, αν και έχανε από το 6' με 0-2.
Στα χνάρια του υπέροχου εκείνου αγώνα κινήθηκε και ο Γιώργος Δούρος, ο οποίος με τη διαιτησία του χάρισε ένα ολόκληρο πρωτάθλημα στον Παναθηναϊκό την σεζόν 2003-04. Ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά με 1-2, ο Σωτήρης Κυργιάκος μπήκε στο ματς απλά και μόνο για να προκαλέσει τον Τζιοβάνι και τα κατάφερε. Εκτός φάσης, ο Έλληνας αμυντικός έδωσε γροθιά στον Βραζιλιάνο μέσα στην περιοχή και ο "Τζιο" ανταπέδωσε με μια κλωτσιά. Αποτέλεσμα; Κόκκινη στον Τζιοβάνι και συνέχιση του ματς για τον Sotis. Με λιγότερο παίκτη, ο Ολυμπιακός ισοφαρίστηκε με τον Γιάννη Γκούμα και εντέλει έχασε και το πρωτάθλημα λίγο μετά, καθώς οι δυο ομάδες συνέχισαν αήττητες στις τελευταίες αγωνιστικές.
Η... ένσταση με τον Απόλλωνα Αθηνών και τη Βουλιαγμένη
Στις 20 Μαΐου 1956, στο γήπεδο της Λεωφόρου έγινε ο αγώνας Κυπέλλου μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Απόλλωνα Αθηνών με διαιτητή τον Γιώργο Πετρίδη. Ο Απόλλωνας, από το 62' αγωνιζόταν με δέκα παίκτες, λόγω αποβολής του Σάββα Παπάζογλου, αλλά μπόρεσε να πάρει τη νίκη με 1-2. Στα τελευταία λεπτά, ο διαιτητής σφύριξε φάουλ υπέρ του Παναθηναϊκού στη σέντρα. Το φάουλ αυτό, σφυρίχτηκε τρείς φορές, αφού με τις πρώτες δύο ούτε οι παίκτες του Παναθηναϊκού σταμάτησαν την επίθεση τους, αλλά ούτε και οι Απολλωνιστές σταμάτησαν να αμύνονται. Στο τρίτο σφύριγμα, οι αμυντικοί του Απόλλωνα σταμάτησαν για να εκτελεστεί το φάουλ στη σέντρα. Παρόλα αυτά, είδαν τον ποδοσφαιριστή Φωτεινό να σκοράρει, όμως το γκολ σωστά ακυρώθηκε.
Ο Παναθηναϊκός κατέθεσε ένσταση για το ακυρωθέν τέρμα και δικαιώθηκε από την ΚΕΔ, που έκανε το κουμάντο. Μάλιστα, την ημέρα της συνεδριάσης, ο πρόεδρος της ΕΠΟ κ. Μέρμηγκας έφυγε ταξίδι στην Ισπανία, ώστε να μην είναι παρών. Έτσι, οι δυο ομάδες έπαιξαν και πάλι, ο Παναθηναϊκός νίκησε με 1-0 χάρις σε γκολ του Σοφιανού (με το χέρι...) και πήρε την πρόκριση. Το τρόπαιο, βέβαια, πήγε στην ΑΕΚ, διότι πέρα από εύνοια χρειάζεται και ικανότητα...
Ο Παναθηναϊκός, την περσινή σεζόν στην Α1 πόλο αποκλείστηκε στα προημιτελικά από τη Βουλιαγμένη, όμως κατέθεσε ένσταση για μη τήρηση των κανονισμών από πλευράς "μπέμπηδων" ως προς τον καταρτισμό του ρόστερ. Σύμφωνα με τους κανονισμούς της ΚΟΕ, από τους 15 παίκτες που δηλώνονται στο φύλλο αγώνα, οι δυο πρέπει να είναι γεννημένοι από το 1991 και μετά, κάτι που δεν έγινε στο δεύτερο αγώνα των δυο ομάδων, αφού ο ΝΟΒ είχε μόλις έναν. Η ευαισθησία του ΠΑΟ για τους κανόνες είναι γνωστή και γι' αυτό και η ένσταση ήταν επιβεβλημένη. Μόνο ο Ολυμπιακός δεν επιτρέπεται, διότι "δεν είναι ηθικό, αφού χάσατε στο γήπεδο"...
Η γνωστή ιστορία με τον ΟΦΗ
Καλύτερα, να μην αναφερθεί τίποτα ιστορικό για τον ΟΦΗ. Άλλωστε, ένα απλό ψάξιμο στο google θα σας προσφέρει δεκάδες όμορφες ιστορίες που συνδέουν τον Παναθηναϊκό με το κρητικό σωματείο, που του αποδόθηκε ο χαρακτηρισμός "παράρτημα". Τα όσα προαναφέρθηκαν για τα άλλα περιστατικά, δεν είναι ικανά να φτάσουν σε όγκο αυτά που αφορούν τον ΟΦΗ. Οι ίδιοι οι Ομιλήτες έχουν κάνει συλλαλητήρια απελευθέρωσης από το "καθεστώς Βαρδινογιάννη", έχουν πραγματοποιήσει πλήθος εκπομπών αναφερόμενοι στη ρετσινιά που υπάρχει και πάμπολοι άσοι που έχουν φορέσει την φανέλα της ομάδας της Κρήτης, αφού έφυγαν, μίλησαν για... περίεργες καταστάσεις. Η φράση "ο κόσμος το 'χει τούμπανο και εσείς κρυφό καμάρι" ταιριάζει γάντι.
Ας ρωτήσει κάποιος τον άμοιρο τον Κουτσουπιά που τόλμησε να σκοράρει απέναντι στον Παναθηναϊκό, αφήνοντάς τον εκτός Ευρώπης και λίγο αργότερα... πήρε μετεγγραφή στην Στουρμ Γκρατς. Ναι, ήταν το όνειρο ζωής του! Ποιος δεν θα ήθελε να περάσει μερικές νύκτες παρέα με τον Παντελή Μυριοκεφαλιτάκη και να ακούει ιστορίες, έχοντας την προσήλωση που θα ζήλευε και ένα εγγόνι ακούγοντας τον παππού του να του διηγείται ιστορίες του παρελθόντος;
Οι ιστορίες με τον ΟΦΗ είναι τόσο πρόσφατες και γνωστές, που θα ήταν άσκοπο να αναφερθούν μια προς μια. Άλλωστε, όλοι τις γνωρίζουν. Τι;;;; Γίνονταν τα ίδια με Κόρινθο, Δόξα Δράμας και Απόλλων Αθηνών; Αυτά ανήκουν στην σφαίρα του φανταστικού και οι κακοί Ολυμπιακοί τις αναμασούν. Δεν πειράζει, είπαμε πως η υποκρισία περισσεύει και δεν είναι ανάγκη να δοθούν περαιτέρω εξηγήσεις, καθώς το να... απλώσει κάποιος την ιστορία του Παναθηναϊκού με γεγονότα αποτελεί την καλύτερη απάντηση.
Εν κατακλείδι...
Η αναφορά στα παραπάνω (ενδεικτικά) γεγονότα του πρόσφατου και μακρινού παρελθόντος έγινε μόνο και μόνο για να διαφανεί το ποιοι είναι αυτοί που φωνάζουν για αξιοκρατία και τήρηση των νόμων στον ελληνικό αθλητισμό. Αυτοί, που έχουν μάθει πως η παγαποντιά αποτελεί μαγκιά και δεν κοιτάζουν ποτέ τα του οίκου τους. Η ιστορία, βέβαια, τους έχει κατατάξει στο... δεύτερο σκαλί του βάθρου και εκεί παραμένουν μέχρι και σήμερα.
Υ.Γ1 Κλείνουμε με ένα απλό κουίζ: Πότε ιδρύθηκαν;
Υ.Γ2 Για αποφυγή λάθος απάντησης, το 1908 δεν γίνεται αποδεκτό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου