Στην Ελλάδα πρέπει να δοθεί μια ευκαιρία για να ανασάνει. «Αλλά κι εκείνη πρέπει να προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», λέει ο στενός συνεργάτης του Φρανσουά Ολάντ στην συνέντευξή του στα «ΝΕΑ». Κάποιες από αυτές, μάλιστα, σημειώνει, ίσως είναι πιο εύκολο να προχωρήσουν με μια κυβέρνηση αριστερού συνασπισμού, με τη συμμετοχή, πάντως, του ΠΑΣΟΚ
Συνέντευξη Αριστοτελία Πελώνη
Ο Φιλίπ Αγκιόν, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και στην École d' Économie de Paris, πρώην στέλεχος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης, με πολλά χρόνια διδασκαλίας στο ΜΙΤ της Μασαχουσέτης αλλά και στην Οξφόρδη, ήταν συμπαραστάτης του Ολάντ σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και σήμερα είναι ένας από τους ανθρώπους που τον συμβουλεύουν για την οικονομία. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αγκιόν έχει επικεντρώσει μεγάλο μέρος του έργου του στο θέμα της ανάπτυξης. Στο τελευταίο του βιβλίο (μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις, το συνυπογράφει η Αλεξάντρα Ρουλέ) «Νέος ρόλος του κράτους: για μια ανανεωτική σοσιαλδημοκρατία», ο Αγκιόν
επιχειρηματολογεί υπέρ του κράτους. Απορρίπτει τη νεοφιλελεύθερη επιταγή για λιγότερο κράτος και απαντά ότι το ερώτημα δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο κράτος: η ουσία είναι ότι χρειαζόμαστε ένα διαφορετικό κράτος που θα επενδύσει στην ανάπτυξη και ταυτόχρονα θα προστατεύει τους πολίτες.
Ακολουθώντας το ίδιο σκεπτικό, πιστεύει ότι η δημοσιονομική πειθαρχία είναι αναγκαία αλλά όχι χωρίς ανάπτυξη. Για τον Αγκιόν, δεν είναι όλες οι απαντήσεις ίδιες. Και μια σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη πρέπει να έχει διαφορετική πρόταση από τον γερμανικό δογματισμό για τη λιτότητα - δηλαδή ένα νέο κοινωνικό σύμφωνο. Οπως εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο 56χρονος καθηγητής Οικονομικών, «η βάση μιας σύγχρονης σοσιαλδημοκρατικής πρότασης είναι το τρίγωνο πειθαρχία στον προϋπολογισμό - ανάπτυξη - κοινωνική δικαιοσύνη. Κάθε πλευρά του τριγώνου είναι απαραίτητη για την άλλη. Χρειάζεσαι ανάπτυξη για να έχεις μακροπρόθεσμα δημοσιονομική πειθαρχία και κοινωνική δικαιοσύνη για να κάνεις αποδεκτή αυτή την πειθαρχία». Ασκεί μάλιστα κριτική στο ελληνικό σύστημα, επειδή «το πρόβλημά σας είναι ότι οι πλούσιοι δεν πληρώνουν φόρους. Χωρίς την προοπτική της ανάπτυξης, οι άνθρωποι δεν βλέπουν μέλλον και δεν μπορούν να κάνουν τις απαιτούμενες θυσίες. Αυτό είναι το κλειδί».
Το τρίπτυχο αυτό είναι και το ευαγγέλιο του Φρανσουά Ολάντ για τη Γαλλία και για την Ευρώπη. Μάλιστα, όπως έγραφε ο Αγκιόν πριν από δέκα μέρες στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», όταν ο νέος γάλλος Πρόεδρος μιλά για επαναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού συμφώνου, μιλάει συμβολικά. Στην πραγματικότητα, εννοεί τον συνδυασμό της δημοσιονομικής πειθαρχίας με ένα συμπληρωματικό πακέτο για την ανάπτυξη. Με απλά λόγια, θέλει ένα πιο ευέλικτο δημοσιονομικό σύμφωνο. «Ο Ολάντ θα προωθήσει ένα τέτοιο πακέτο. Το μήνυμα είναι ότι θέλουμε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά πρέπει να δώσουμε στις χώρες της ευρωζώνης χώρο να αναπνεύσουν. Χρειαζόμαστε μια τέτοια συμφωνία, για ένα νέο πρότζεκτ για την Ευρώπη».
Θα δεχθεί, όμως, αλλαγή πλεύσης η Γερμανία που εμμένει στην αυστηρή λιτότητα;
Νομίζω πως από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης υπήρχε μια πρόθεση τιμωρίας της Ελλάδας. Αυτή η στάση δεν ήταν καθόλου εποικοδομητική. Αλλά τώρα γίνεται στροφή. Ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας τάσσεται υπέρ της ανάπτυξης, ο Μάριο Μόντι και ο Ραχόι επίσης πιέζουν για ένα αναπτυξιακό πακέτο. Ολα αυτά ασκούν πίεση στη Μέρκελ να αναθεωρήσει τη στάση της. Πολύ περισσότερο δε αφού η ανάπτυξη επιβραδύνεται στις αναδυόμενες αγορές. Αυτό με τη σειρά του κάνει σημαντικότερο για τη Γερμανία να υπάρχει ευημερία και ανάπτυξη στις άλλες χώρες της ευρωζώνης.
Ο Αγκιόν είναι αισιόδοξος ότι μπορεί να επιτευχθεί μια συμφωνία για την ανάπτυξη ακόμη και στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου. Πιστεύει πως όσο πιο γρήγορα πέσει στο τραπέζι το πακέτο της ανάπτυξης τόσο το καλύτερο για όλους. Και υποστηρίζει ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει ακόμη μια ευκαιρία. Οπως σημειώνει, «ο Ολάντ πιστεύει ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει μια ευκαιρία να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις». Ομως δεν τρέφει αυταπάτες: «Την ίδια ώρα, οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης πρέπει να προετοιμαστούν για το σχέδιο Β, που είναι η πιθανότητα μιας εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη».
Πόσες περικοπές και λιτότητα μπορεί να αντέξει μια χώρα με δημοκρατία;
Το θέμα δεν είναι η λιτότητα. Κοιτάξτε τις σκανδιναβικές χώρες. Εχουν δημοσιονομική πολιτική και ένα δίκαιο κοινωνικό σύστημα. Ετσι τα έχουν καταφέρει. Και αυτό κάνει το σύστημά τους βιώσιμο και κοινωνικά αποδεκτό. Μπορείς να έχεις δημοσιονομική πειθαρχία αν μοιράζονται τα βάρη και κανένας δεν είναι δυστυχής. Στην Ελλάδα όλα τα βάρη έπεσαν σε κατηγορίες όπως οι δημόσιοι υπάλληλοι. Αν η λιτότητα μοιραστεί και μάλιστα με τρόπο που δεν θυσιάζει τις επενδύσεις σε τομείς όπως η παιδεία, τότε υπάρχει λύση. Γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία το δημοσιονομικό σύμφωνο.
Και η Γαλλία; Θα προχωρήσει ο Ολάντ με τις περικοπές που έχει προαναγγείλει;
Και η Γαλλία χρειάζεται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Εχουμε πάρα πολλά επίπεδα κυβέρνησης, χρειαζόμαστε μεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό, καθώς και μείωση του ελλείμματος στον τομέα της υγείας. Οι Σκανδιναβοί και οι Γερμανοί το έχουν κάνει σωστά. Και η Ελλάδα μπορεί να το κάνει πετυχαίνοντας τις δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις πολύ γρήγορα.
http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4726708
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου